3. Sınıf Okuma Anlama Metni “Görünmez Mehmet Can”
3. Sınıf okuma metinlerimize yeni bir metinle devam ediyoruz. Etkinlikli okuma anlama metnimiz Görünmez Mehmet Can biraz öğrencilerimizi düşünmeye yönlendirici bir metin. Okudukça sonu nasıl bitecek diye düşündürmeye yönelik metnimizi grafik ve tasarımla ilgi çekici hale getirmeye çalıştık. Metin yazarımız Emine Çelik öğretmenimiz bu metinde de kalemini konuşturdu. Bu metnimiz devamı yarın şeklinde olan bir metin çalışması. Okuma metninin PDF halini aşağıdaki linkten “Dosyayı İndir” indirebilirsiniz.

OKUMA ANLAMA
3. Sınıf okuma metinlerimize yeni bir metinle devam ediyoruz. Etkinlikli okuma anlama metnimiz Görünmez Mehmet Can biraz öğrencilerimizi düşünmeye yönlendirici bir metin. Okudukça sonu nasıl bitecek diye düşündürmeye yönelik metnimizi grafik ve tasarımla ilgi çekici hale getirmeye çalıştık. Metin yazarımız Emine Çelik öğretmenimiz bu metinde de kalemini konuşturdu. Bu metnimiz devamı yarın şeklinde olan bir metin çalışması. Okuma metninin PDF halini aşağıdaki linkten “Dosyayı İndir” indirebilirsiniz.
(GÖRÜNMEZ MEHMET CAN)
Mehmet Can üçüncü sınıfta okuyan dokuz yaşlarında bir çocuktu. Mehmet Can’ın okulu ara tatile girmişti. Karnesini büyük bir sevinçle alıp evine gelen Mehmet Can hemen odasına koştu. Üstünü değiştirdikten sonra ablasından tabletini istedi. Tableti alır almaz da oturduğu koltukta en son çıkan oyunları incelemeye başladı. Birkaç tane oyun seçen Mehmet Can bunları yükleyip oyun arkadaşlarına bağlandı. Bir yandan oyun oynuyor, diğer yandan arkadaşlarıyla konuşuyordu. Oyuna öyle bir dalmıştı ki eve gelen babasını fark etmedi. Annesi defalarca yemeğe çağırmasına rağmen Mehmet Can’a sesini duyuramadı. Sanki ayrı bir gezegende yaşıyordu. Herkes yemeğini yedi. Sonra çay demlendi. Ailece çay keyfi yaptılar. Arkadaşları bir bir oyundan çıktıklarında Mehmet Can uyku saatinin geldiğine karar verdi. Tabletindeki oyunu kapatıp etrafına bakındı. Ortalıkta kimseler görünmüyordu. Mehmet Can herkesin yattığını düşündü. Fakat nasıl olurdu da onu oyunun başından kaldırıp yatağa göndermemişlerdi. Bu işte bir gariplik olduğunu sezdi ama üzerinde fazla durmadı. Kalkıp ışığı kapattı yatağına gitti ve uykuya daldı.
Mehmet Can sabah elektrik süpürgesinin sesiyle uyandı. Galiba annesi hafta sonu temizliğine girişmişti. Yavaşça yatağından kalktı odadan dışarı çıktı. Annesine doğru yürümeye devam etti. “Günaydın an…” derken kelimesi yarım kaldı. Süpürgeyi tutan kişi tanımadığı bir genç kadındı. Annesinin nerede olduğunu anlamak için etrafa bakındığında gözlerine inanamadı. Ev dünkü gibi değildi. Gözlerini ovuşturup tekrar baktı. Her şey az önce gördüğü gibiydi. Uyanıp uyanmadığından emin olamadı. Tam o sırada “anne bak” diyen bir küçük çocuk gördü. İki üç yaşlarında görünüyordu. Sevimli mi sevimli bir erkek çocuktu. Elindeki kırmızı arabayı annesi olan kadına gösteriyordu. Mehmet Can “Neler oluyor burada böyle” diye düşündü. Annesinin odasına yöneldi. Annesi odasında değildi ve burası gerçekten ailesinin yatak odasına benziyordu. Fakat burada da küçük değişiklikler vardı. Mutfaktan annesinin sesine benzer bir ses duydu. Ama sanki biraz değişiklik vardı. Yaşlanmış bir ses gibiydi.
-Sedaaat buraya gel yavrum, hadi parka gideceğiz. diyordu.
Az önce gördüğü çocuk mutfağa doğru koştu. Mehmet Can mutfağa gidecekken çocuğun elinden tutan bir yaşlı kadın gördü. Dikkatle bakınca onun annesi olduğunu anladı. Ama değişmişti. Saçları beyazlamıştı. Hareketleri yavaşlamıştı. Bir eliyle yanındaki çocuğu tutuyor, bir eliyle belini tutuyordu.
Mehmet Can “Anne neler oluyor” dedi kadının karşısına geçerek. Annesi ise sanki onu hiç görmemişti. Küçük çocuğu portmantonun önüne götürdü. Çocuğun montunu giydirip kendi üzerine bir hırka aldı. Kapıyı açıp “Gülşen biz yarım saat sonra döneriz kızım” diye içeri seslendi.
Mehmet Can afalladı. Gülşen mi, az önce içeriyi süpüren tanımadığı kadın ablası mıydı? Gülşen odadan çıkıp, “Tamam anneciğim, Arda sen de anneanneni üzme oğlum e mi?” diye küçük çocuğu tembihledi. Mehmet Can delirmek üzere olduğunu düşündü. “Burada neler dönüyordu böyle” kafası allak bullak olmuştu. Ablasına gidip “Abla ben hiçbir şey anlayamıyorum, bana burada neler oluyor anlat.” dedi. Fakat ablası elektrik süpürgesinin yanına gitti. Sanki Mehmet Can yoktu. Görülmüyordu, duyulmuyordu…
YAZAR : Emine ÇELİK
FACEBOOK GRUBUMUZA KATILMANIZI BEKLİYORUM. KATILMAK İÇİN BURAYA TIKLAYINIZ.
Lütfen çalışmalarla ilgili beğeni ve yorumlarınızı belirtmeyi unutmayın.
Özgün ve yeni içerik anlayışıyla ücretsiz.
Çalışmalarımın iznim olmadan farklı platformlarda paylaşılması kesinlikle yasaktır.
TİCARİ AMAÇLI ÇOĞALTILMASI İZNE TABİDİR.
İndirmek için linke tıklayınız.
Bir önceki yazımız olan 3. Sınıf Okuma Anlama Metni “Tuğba Hanım” başlıklı makalemizde okuma anlama 3. sınıf, okuma anlama çalışması ve okuma anlama etkinlikleri hakkında bilgiler verilmektedir.