HERKES ÇOCUK OLSA
Perdeden vuran güneş ışığı Aylin’i uyandırdı. Önce biraz gerinip vücudunu esnetti, sonra hızlıca doğrulup lavaboya gitti. Evde hiç ses yoktu. Demek ki ondan başka kalkan olmamıştı. Karnının acıktığını hissetti. Annesini uyandırmak için yatak odasına gitti. Yorganı kafasına kadar çeken biri uyuyordu ama şekline bakılırsa o kişi annesi değildi. Çünkü boyu daha kısa ve vücudu da küçük görünüyordu. Annesinin yatağında kimin yattığını görmek için yorganı açtı. Bir de ne görsün! Annesine tıpatıp benzeyen bir çocuk. Aylin şaşkınlıkla “ Aman Allah’ım” dedi. Aylin’i duyan çocuk gözlerini açtı. Aylin’e “Günaydın güzel kızım, beni uyandırmaya mı geldin? diye sordu. Aylin şaşkınlık ve biraz korkuyla “Anne sana ne oldu böyle? diye sordu.
Tam o sırada dedesiyle anneannesinin bağırmalarını işittiler ve fırladılar onların yanına. Aylin gördüklerine inanamıyordu. Anneannesi ve dedesi de çocuk gibi görünüyorlardı. Hepsi birbirlerine şaşkınlıkla ve korkuyla bakıyordu. Sonunda dedesi:
- Bize ne olmuş böyle? Ben bu halde nasıl dışarı çıkacağım dedi. Aylin bir şey söylemek isterken kapı çaldı. Herkes ne olduğunu anlamadan kapıya koştu ama sonra bu halde kapıyı açamayacaklarını düşünüp çekindiler. Aralarındaki en normal kişi Aylin olduğu için kapıyı o açtı. Karşı dairede oturan Feride Teyze gelmişti ama o da çocuk gibi görünüyordu. Herkes birbirine tuhaf tuhaf baktı sonra kahkahayı koyverdiler. Anneannesinin göbeği gülerken hopluyordu. Dedesi gülmekten kendini yerlere atmıştı. Annesi de Feride Teyzeye bakıp gülmekten yıkılıyordu. Herkes gülmekten yorulup susunca Feride Teyze :......................................................................................................